هضم مایکروویو ازتکنیکهای متداولی است که برای حل کردن فلزات و فلزات سنگین در حضور مواد آلی یا در ماتریسهایی مانند سنگ و خاک، پیش از آنالیز توسط پلاسمای جفت شده القایی (ICP MS or OES)، جذب یا نشر اتمی (Atomic Absorption or Emission) استفاده می‌شود. این روش معمولا با قرار دادن نمونه در معرض مخلوطی از چند اسید قوی و مواد اکسنده در یک ظرف در بسته تفلونی و افزایش فشار و دما از طریق تابش مایکروویو انجام می شود. این افزایش دما و فشار محیط نمونه، همراه با pH پایین، هم سرعت تجزیه حرارتی نمونه و هم حلالیت فلزات و فلزات سنگین در محلول را افزایش می دهد. هنگامی که فلزات و فلزات سنگین به صورت محلول در آمدند، می‌توان نمونه را از طریق تکنیکهای آنالیز عنصری تعیین کرد.